İstanbul’un yaşayan, hayat dolu, canlı taraflarına hayranım. Onu pitoresk bir dekordan ayıran cazibesinin en çok da bu damarlarını şişirircesine akan kanda olduğunu düşünürüm. Bu canlılık; gözleri tırmalayan, yakışıksız bulduğumuz bir çok tuhaflığın sebebi, açıklaması, onlara rağmen şehri neden sevmeye devam edişimizin de gerekçesi. Örselenmemiş, el değmeden tasarlanmış seyirlik bir güzellik yerine cıvıl cıvıl, içinden hayat…