Bir üniversite kampüsü içinde yer alan Babil Mekan, kitap ve kahve etrafında şekillenen bir sosyalleşme ve çalışma alanı olarak tasarlandı. Mekân, öğrenciler için yalnızca bir kitapçı değil, ders çalışılan, fikir alışverişinde bulunulan, birlikte vakit geçirilen bir buluşma noktası haline geldi.
Tasarımın merkezinde yer alan taşıyıcı kolon, heykeltıraş Onur Çanka tarafından ahşaptan üretilen kitap tutan el formundaki heykelle vurgulandı. Bu dokunuş, yapısal bir elemanı hem simgesel hem de mekânsal bir odak noktasına dönüştürdü.
İç mekân organizasyonu, kitap raflarıyla çevrelenen bir iç avlu hissi oluşturur. Ortadaki uzun masa, bireysel ya da ortak çalışmalara açık bir alan sunarken, çevresindeki oturma düzenleri farklı sosyalleşme biçimlerine olanak tanır.
Malzeme seçiminde sıcak ahşap dokular, endüstriyel yüzeylerle denge içinde kullanıldı. Raf düzenleri, aydınlatma elemanları ve renk geçişleri, kitapların çeşitliliğini ve zenginliğini öne çıkaran bir sahne etkisi yaratır.
Babil Mekan, mimari, zanaat ve gündelik hayatın birleştiği küçük ölçekli ama derinlikli bir kamusal alan olarak kurgulandı.
“Çok hasta olduğum zaman, ateşim kırka yaklaştığı zaman ellerim büyür. Dev gibi ellerim olur. Çoğunca çocukluğumda olurdu.
Ellerim büyüyor, derdim.
Büyükanam, yahut anam ellerimi soğumuş elleri içine alırlardı, ‘Yok bir şey, yavrum yok bir şey! Bak benim elimde ellerin’ derlerdi. Sakinlerdim bir iki dakika. Yine büyürdü ellerim.
Ellerim büyürdü ellerim. Ellerim ne kadar büyürdü aman yarabbi? Sokağa çıktığım zaman soğuktan ellerim küçülüverdi. Caddelerde idim. Binlere karşı birdim. On binlere karşı birdim.”
Sait Faik
